Siddhartha özbenliğini keşfetmeye çalışan bir yolcu. Belli bir öğreti kültüründe yetişmiş bir çocuk bir genç. Kendi iç yolculuğunu gerçekleştiriyor. Doğu felsefesine meraklı batı kültürü üyelerinin yaptığı yolculuğun tersine bir durum var. Batı rasyonalitesi, fenni, bilimi yada kültürünün harmanlandığı dünyadan kendini bulmaya asyaya gidenlerin gerisine bir yolculuk bu. Asya hint felsefe durağında büyümüş bu genç yolculuğunun son duraklarından olan kent hayatının pratiklerinin tadına vardıktan sonra, özbenliğini bulabiliyor. Bir nevi dibi görüş olarak değerlendiriyor. Nefsinin isteklerine boyun eğen halinden duyduğu rahatsızlık onda manevi bir sıçrama yaratıyor.
Kitabı covid günlerimde okudum. 1946 Nobel edebiyat ödülü var. Jüri üyelerini anlamak kolay değil. Felsefi bir derinlik aramayın. Felsefe kitabı değil elbet ama doğu felsefesi üzerine bir öykü. Nesnel gerçeklik üzerinden felsefi derinliğe ulaşan Siddhartha özbenliğini nesnelere eş tutup nefis terbiyesi yolunu seçmiş.
Son sayfalarda güzel tespitleri var. Okumaya değer ancak bilinmedik değil. Kitap bir taraftan kişisel gelişim öyküsü gibi de duruyor.
#okuduğunkitabıpaylaş
#bilgiylekalın
#arasınkitaplığı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder